DEPREM bölgesindeki çocuklar, kaygı ve endişelerini fotoğraflarla aktarıyor. Malatya’da yaşayan ve Trabzon’a gitmek için İstanbul’a gelen 9 yaşındaki Deniz Karataş, kendisi için oluşturduğu konaklama alanına çektiği fotoğrafa hastane odasında enkazdan sağ kurtulanları çizerek, “Lütfen geçmiş olsun” yazdı. 15 Temmuz Demokrasi Otogarı’ndaki depremzedeler.
Otobüslerle deprem bölgesinden ayrılan depremzedeler, kalacakları yere gitmek için 15 Temmuz Demokrasi Otogarı’na geliyor. Depremzedeler için otogarda kurulan uyum merkezinde polis, AFAD, İBB ve Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına bağlı gruplar ulaşım ve planlama konusunda takviye sağlıyor. KYK yurtlarına ya da yakınlarının yanında kalmaya gelenler, ücretsiz ulaşım hizmeti ile İBB tarafından istedikleri şehre yönlendiriliyor. Bu merkez aynı zamanda çocuklar için manevi güçlendirme sağlar. Depremzedelerden 9 yaşındaki Deniz, yürek burkan bir fotoğraf çekti. Enkazdan kurtulan ve hastanede tedavi altına alınan depremzedelerin resmini çizen Deniz, fotoğrafına “Lütfen geçmiş olsun” notu yazdı. Merkez ayrıca depremzedelere psikolojik destek hizmeti de veriyor.
“9 YAŞINDA ÖLMEK İSTEMİYORUM”
Malatya’dan Trabzon’a gitmek için otogarda bekleyen Karataş ailesinin annesi Gülten Karataş, “İlk depremi uykumuzda yakaladık. Önce hafif deprem zannettik ama görünce şiddeti, hemen dışarı fırladık.O gün hava kar yağışlıydı, hava çok soğuktu.Üstümüze bir şey almadan çıktık.İkinci beyin sarsıntısında eve döndüğümüzde tekrar yakalandık.O sırada, ilk önce annemi ve 9 yaşındaki oğlumu evden attım.Kızım evdeydi.Hala o anları hatırlıyorum.9 yaşındaki oğlum ağlıyordu “Anne ben istemiyorum” 9 yaşımdayken ölmek mi? Hala içeride bir yerlerde.” Eşim durmak istemiyor. Çocuklarım ve annemle uçakla İstanbul’a geldik, buradan Trabzon’a gideceğiz. Artık ne yapacağımı bilmiyorum çocuğum ben diyor. Dönmek istemiyorum beni başka yere götürün herhalde orada bir hayata başlarız ne bileyim biraz sakinleşmesini bekliyoruz Malatya “Hayalet şehire döndü” diye konuştu. Nazlıcan Karataş ise, “Depremden önce üniversite sınavına hazırlanıyordum, sağlık alanında okumak istiyordum. Şu anda kitabım bile yok, hepsi hasarlı evimizde kaldı. Doğup büyüdüğümüz yerden ayrıldık. 9 yaşındaki kardeşimin bugün çizdiği bir fotoğraf beni çok etkiledi. Dışarı çıkarılmış, kolunda serum olan bir çocuğu çizdi ve ‘Lütfen geçmiş olsun’ yazan bir not yazdı. Bu gerçekten büyük bir travma ve bu travmanın hesabını kim verecek bilmiyorum.”
“KİMSEYİ TANIMADIK AMA KALACAK YER BULMAYA GELDİK”
Adıyaman’dan İstanbul’a gelen depremzede Ziya Dost, “Evimiz yıkıldı, harabelerden, komşularımızın merdivenlerinden çıktık. Yarım saat, bir saatten fazla enkaz altında kaldık. .Korktuk.Ailemle buradayım.İnsan bunları ancak yaşayarak anlayabilir.Tekirdağ’a yönlendirildik. Orada bize yardım edecekler. Devlete sığındık, başka hiçbir şeyimiz yok. Hiçbir şeyimiz kalmadı, annemi ve ablamı enkazda kaybettik. 4 kuzeni ile Gaziantep Şehitkamil’den geldiğini anlatan İrem Borazan, “Depremin başından beri dışarıdayız. Son 2 gün sosyal tesiste kaldık, ardından İstanbul’a geldik. Burada tanıdığımız kimse yok ama dört kuzen kalacak yer bulmak için buraya geldi.”
